Ο Αχιλλέας ήταν γιος του Πηλέα (που καταγόταν από τον Δία) και της Θέτιδας (που ήταν μια από τις Νηριίδες) θεά και αθάνατη η ίδια. Ήταν φυσικό η αθάνατη Θέτιδα να θελήσει να χαρίσει την αθανασία και στον γιο της. Γι’ αυτό νεογέννητο τον βούτηξε στα νερά της Στύγας και κέρδισε την αθανασία σε όλο του το σώμα εκτός από την φτέρνα του, από όπου τον κρατούσε.

Όταν οι Έλληνες συγκεντρώθηκαν στην Αυλίδα και πήραν την απόφαση να εκστρατεύσουν εναντίον της Τροίας, η Θέτιδα αποφάσισε να κρύψει τον γιο της, για να μην πάρει μέρος. Ήξερε πως αν συμμετείχε η Μοίρα του, τού έγραφε ότι θα σκοτωθεί κάτω από τα τείχη της Τροίας. Έτσι, ενώ ήταν αρκετά μικρός ακόμα (περίπου 9 χρονών) τον έντυσε με γυναικεία ρούχα και τον πήγε στην Σκύρο στο παλάτι του βασιλιά Λυκομήδη. Κανόνισε να ζήσει ο γιος της εκεί, ανάμεσα στις θυγατέρες του βασιλιά. Μεγαλώνοντας ο Αχιλλέας μέσα στον γυναικωνίτη, αγάπησε μια από τις βασιλοπούλες, τη Διηδάμεια και την έκανε δική του. Στους εννιά μήνες η κοπέλα γέννησε έναν γιο που τον είπαν στην αρχή Πύρρο για τα ξανθά του μαλλιά και αργότερα τον ονόμασαν Νεοπτόλεμο.

Στο μεταξύ οι Αχαιοί είχαν ακούσει από τον μάντη τους τον Κάλχα πως δεν θα μπορούσαν να κερδίσουν στην Τροία, αν δεν είχαν μαζί τους τον αντρειωμένο Αχιλλέα. Όταν μάλιστα έμαθαν πως κρύβεται στο παλάτι του Λυκομήδη, έστειλαν να τον ζητήσουν. Ο Λυκομήδης αρνήθηκε πως στο   παλάτι κρυβόταν ο Αχιλλέας. Ο Οδυσσέας, που βρισκόταν ανάμεσα στους απεσταλμένους των Αχαιών, κατάλαβε τι γινόταν. Μεταμφιέστηκε σε γυρολόγο, έμπορο και μπήκε στον γυναικωνίτη με την άδεια του Λυκομήδη, να δείξει στις κόρες του τα γυναικεία υφάσματα που πουλούσε. Στο μεταξύ είχε φροντίσει να κρύψει ανάμεσα στις πραμάτειες του ένα σπαθί και μιαν ασπίδα. Την ώρα που οι βασιλοπούλες μαζί με τις βάγιες τους (υπηρέτριες) έφερναν πάνω κάτω τα υφάσματα, απορώντας τι να πρωτοδιαλέξουν, ο Αχιλλέας πρόσεξε να ξεπροβάλλουν τα όπλα. Χύθηκε πάνω τους, να τα πιάσει και να τα εξετάσει. Την ίδια ώρα οι σύντροφοι του Οδυσσέα απέξω από το παλάτι, ακολουθώντας τις οδηγίες του, άρχισαν να σαλπίζουν, να χτυπούν τα όπλα τους και να φωνάζουν δυνατά, σαν να βρίσκονταν στη μάχη. Ο Αχιλλέας ακούγοντας όλη αυτήν την ταραχή, ενθουσιάστηκε και άρχισε να κραδαίνει το σπαθί που κρατούσε. Ο ήρωας είχε προδοθεί και όταν ο Οδυσσέας του είπε πως το χρέος του ήταν να έρθει στην Τροία και να πολεμήσει, δεν άργησε να πετάξει τα γυναικεία ρούχα που φορούσε και να τον ακολουθήσει.

Πηγή : Κακριδής, Ι.Θ., (επιμ.), Ελληνική Μυθολογία, τ.3. σελ.143, Εκδοτική Αθηνών, Αθήνα 1986.